..ผมขออกราบนมัสการ หลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน ครับ

..ปัจจุบันเดือนธันวาคมนี้ หลวงปู่ลี กุสลธโร และหลวงปู่มานิต ถาวโร ท่านได้ละสังขารไปสู่พระนิพพานแล้ว ซึ่งโดยส่วนตัวผมนี้ในช่วงเวลานี้ที่ได้ไปทำบุญฟังเทศนาธรรมกับหลวงปู่บุญกู้ มักจะได้ยินหลวงปู่พูดถึงเรื่องในแนวที่จะละสังขารบ่อยๆ ผมก็รู้สึกใจไม่ดี

..เพราะชีวิตผมนี้หากไม่ได้หลวงปู่บุญกู้เมตตา กรุณา อบรมสั่งสอน ให้พร ช่วยเหลือ อบรมทาน ศีล สมาธิ ปัญญาให้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตเป็นผู้เป็นคนได้อย่างนี้ไหม เพราะห่างจากบ้านมาอยู่กรุงเทพฯ วุฒิการศึกษาต่ำ เงินเดือนน้อย ไม่มีโอกาสลืมตาอ้าปากและชีวิตที่ดีกับเขาในยุคสมัยที่ค่าครองชีพสูงนี้ เตี่ยกับแม่ผมก็ละโลกนี้ไปแล้ว ผมพบเจอมรสุมชีวิตมากมาย ก็มีหลวงปู่บุญ๗กู้ อนุวัฑฒโน นี้แลได้กรุณาอบรมสั่งสอน อธิษฐานจิตช่วยเหฟลือจนมีชีวิตที่ดีขึ้นได้กินข้าวอิ่มมากขึ้น ได้ให้เงินเลี้ยงดูลูกชายมากขึ้น ประครองตนอยู่ใน ทาน ศีล ภาวนา ที่ดีขึ้นตามกำลังของสติ ผมเคารพศรัทธาหลวงปู่มากคิดและบอกกล่าวกับลูกเมียญาติพี่น้องเสมอว่าผมดีขึ้นมาได้ขนาดนี้เพราะบารมีเตี่ย-แม่ผู้ให้ดกำเนิดมา และหลวงปู่บุญกู้ผู้ให้กำเนิดชีวิตใหม่ในธรรมดำรงชีพโดยชอบ เปรียบเหมือนหลวงปู่เป็นพ่อผมคนหนึ่งผู้ให้กำเนิดชีวิตใหม่ในธรรม

..ด้วยเหตุดังนี้ หากบุญบารมีใดที่ผมสร้างมาดีแล้วในกาลก่อนก็ดี ปัจจุบันชาติก็ดี หากเพียงพอถวายแก่หลวงปู่บุญกู้ ขออาราธนาหลวงปู่บุญกู้ให้อยู่ถึง 1 กัปปฺ์ หรือ 100-120 ปีได้ ผมก็ขอน้อมถวายบุญบารมีที่ผมสะสมมาดีแล้วนั้นแก่หลวงปู่นับแต่บัดนี้

..แม้บุญกุศลบารมีนั้นผมมีอยู่เพียงน้อยนิด ด้วยเดชแห่งพระพุทธเจ้า ด้วยเดชแห่งพระธรรม ด้วยเดชแห่งพระสงฆ์ ผู้บริสุทธิ์ บริบูรณ์ด้วยศีลธรรมอันงามนี้ ขอจงส่งผลบุญบารมีอันน้อยนิดนี้ของผมที่มีให้กลายเป็นบุญบารมีอันยิ่งใหญ่ด้วยใจน้อมสละเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่หมู่สัตว์ทั้งหลายด้วยพระพุทธศาสนานี้ของผม ..ขอน้อมถวายแก่หลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน พระสงฆ์อริยะสาวกของพระพุทธเจ้า เพื่อให้หลวงปู่บุญกู้ได้ดำรงขันธ์อยู่ถึง 1 กัปป์ ..ได้เผยแพร่พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า และแนวทางการเจริญปฏิบัติในแบบหลวงปู่บุญกู้ ที่หลวงปู่ได้สอนธรรมเพื่อเกื้อกูลหมู่สัตว์มาโดยตลอดให้แม้คนไม่รู้ธรรมใดๆเลยก็เข้าใจได้ เข้าถึงธรรมได้ คนที่มีภูมิธรรมอยู่แล้วก็สามารถเข้าถึงได้ยิ่งขึ้นไปอีก ด้วยธรรมที่รับรู้เข้าถึงง่ายตามสติกำลังของแต่ละบุคคลนั้น ด้วยเทอญ

แม้จะมีพระสงฆ์สาวกท่านอื่นได้กล่าวไว้ว่า..จะให้หลวงปู่ต้องลำบากทรงขันธ์อยู่เพื่อในสนองใจตนเพื่อสิ่งใดเป็นบาปแก่ตนเองเปล่าๆ ถึงเวลาท่านก็ต้องทิ้งกายสังขารไป ..แต่ผมเห็นว่าการดำรงขันธ์อยู่ของหลววงปู่หลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน นี้จะเป็นไปเพื่อเกื้อกูลแก่หมู่สัตว์ มนุษย์ เทวดา มาร พรหม ให้ได้เข้าถึงพระพุทธศาสนาได้ ซึ่งมันยิ่งใหญ่มาก ไม่ใช่เพื่อจำเพาะเจาะจงแค่ใครบุคคลใด ด้วยประการฉะนี้ผมจึงใคร่ขออนุญาตกราบขออาราธนาหลวงปู่บุญกู้ให้อยู่ถึง 1 กัปป์ ด้วยประการดังนี้ครับ

    ผมไม่เคยมีใจคิดล่วงเกินหลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน แต่อย่างใด แต่ผมรักและเคารพหลวงปู่มาก ชีวิตผมดีขึ้นได้ ได้กินอิ่มมีเงินเลี้ยงลูกเกื้อหนุนครอบครัวได้ดีขึ้น เพราะคำสอนและพรอันประเสริฐจากหลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน แต่เพราะความพะวงในใจจึงได้ขออนุญาตตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครับ

    หากเป็นการไม่เหมาะสม ไม่เหมาะควร ผมก็ขออภัยอย่างสูง และขอหลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน รวมทั้งลูกศิษย์ทุกท่าน อดโทษไว้แก่ผมด้วยเถิด ไม่ว่าจะอดีตที่แล้วมาก็ดี ปัจจุนกาลก็ดี ในภายภาคหน้าที่ยังมาไม่ถึงก็ดี การกระทำที่น่าติเตียนอันใด ที่ผมได้กระทำแล้วเป็นการล่วงเกินไม่เหมาะสม ขอหลวงปู่และท่านทั้งหลายโปรดอดโทษให้แก่ผมด้วยครับ

    เพราะปัญญาผมยังน้อยนิด บางทีบางคราวก็ทำผิดพลาด ด้วยมีวิบากกรรมให้ทำผิดที่ผิดทางไม่เหมาะสมก็ดี ด้วยในขณะนั้นรู้เท่าไม่ถึงกาลก็ดี และบางคราวผมยังมีปัญญาน้อยไม่เข้าใจในสิ่งที่หลวงปู่แนะนำให้ทำก็ดี หรือเพราะผมเคารพศรัทธาหลวงปู่มากจึงพยายามสำรวมระวังกลัวจะเป็นการล่วงเกินผิดพลาดต่อหลวงปู่มากจนเกินไป จนทำให้ไม่ว่าจะกระทำสิ่งใดก็ติดขัดผิดพลาดไปหมด
    หรือบางทีเมื่อผมอยู่กับคนหมู่มากซึ่งมีแต่ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่และอายุมากกว่าผม บางเหตุการณ์มีบางท่านบอกกล่าวให้ผมทำอย่างหนึ่ง ด้วยความเป้นผู้น้อยของผมก็ไม่กล้าขัด แต่การกระทำนั้นกลับไปก้าวล่วงเกินอีกท่านหนึ่งแบบไม่รู้ตัว เพราะความรู้มีปัญญาน้อย และรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผม แต่ผมไม่เคยคิดก้าวล่วงเกินใคร ทั้งหลวงปู่บุญกู้ และลูกศิษย์ท่านใดทั้งสิ้น

    ก็ด้วยเพราะเหตุดังนี้เมื่อจะถวายสิ่งใดต่อหลวงปู่ หรือจะกระทำสิ่งใด เพื่อไม่เป็นการเบียดเบียนใครผมจึงมักจะทำเป็นคนสุดท้ายเสมอ เพราป้องกันการกระทำล่วงเกินต่อใคร
    และตัวผมนี้มีวิบากกรรมมากผิดพลาดเยอะ จะทำอะไรที่ไหนให้ทำดีแค่ไหนตั้งใจยังไงแต่โดยมากก็ล้วนทำคุณไม่ขึ้น หรือผิดพลาดผิดที่ผิดทางไม่ถูกกาลไปหมด มีโอกาสน้อยอยู่แล้ว
    ด้วยผมคิดในตนดังนี้ จึงเห็นว่าที่ผมมีอยู่เป็นอยู่มันก็คงดีกว่านี้ไม่ได้ ให้แต่ละท่านที่เขาคงมีเรื่องจำเป็นที่สำคัญกว่าได้ทำไปก่อนก็ดีแล้ว ของผมมันไม่ได้สำคัญอะไร แค่ผมได้มีโอกาสถวายภัตราหาร หรือสังฆทาน และบริวารทั้งหลายตามกำลังที่มี ไม่ว่าจะตอนไหนช่วงใด มันก็มีค่าเป็นบุญมากโขแก่ผมแล้ว

เพราะเจตนาการกระทำทาง กาย วาจา ใจที่ผิดพลาดบ่อย ไม่เหมาะสม ไม่ควร น่าติเตียนบ่อย ด้วยเหตุดังนี้ จึงกราขออภัยต่อหลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน และขอหลวงปู่บุญกู้ อนุวัฑฒโน โปรดอดโทษให้แก่ผมด้วยเถิด เพื่อการสำรวมระวัง และสามารถเข้าถึงธรรมมีชีวิตที่ได้ ในภายหน้าสืบไปครับ

สาธุ สาธุ สาธุ